Kadın olmak yada olmamak !!!

Hakikaten ben kadın olmakdan sıkıldım. Ben ne kadın olmayı ne de anne olmayı beceremiyorum sanırım:( Kendimi annemle kıyasladığımda yanından bile geçmediğimi fark ediyorum... Ben evinde vakit geçirmeyi seven, düzeni temizliği yada dekorasyonunu düşünen biri olamadım bir türlü... Şu ara bunları düşünecek vaktim de yok gerçi ama sanmayın ki olduğunda da farklıyım... mesela ev yangın alanı gibi olsa biri beni arayıp da hadi kahve içelim dese ben anında hazırlanıp kendimi dışarda buluveririm... Annem olsa asla kafasını dışarı çıkarmaz ev kırklanır, temizlenir dezenfekte edilir herşey pür düzen yapılır yemekler pişer ancak o zaman dışarı çıkar... Haftası planlıdır dışarı çıkacağı zamanları bilir ona göre herşeyi düzenler... gerçi ben planlı yaşamakdan nefret ettiğim için, benim hayatım anlık sürprizler üzerine kurulu gibidir ne zaman ne yapacağım belli olmaz... İşlerin yoğun olduğu zamanlarda zaten fırsat bulamıyorum ev- ofis -toplantılar derken ne eve ne gezmeye vakit kalmıyor tabii ammaaaa yoğunluğun az olduğu zamanlarda da kafamdaki tilkiler evinin kadını ol biraz, vakit ayır, bişeyler yap işte demiyor... kimi arasam, kiminle buluşsam nereye gitsem durumları ağır basıyor:)) bunun bir yolu yordamı yokmudur? basılı bir kitabı ... hiç mi kimsenin aklına gelmemiş "kadın olma sanatı" diye bir kitap yazmak? Kaç yaşıma geldim hala lay lay lom gidiyorum ne olucak benim bu gidişatımın sonu bilemiyorum... Evde yemek mi yok varsın olmasın neffissss bir omlet yanına harikaaaaa bir kahvaltı karınlar doyuyor işte maksat gönüller bir olsun:))) yada aşkımmm senin yaptığın o soslu makarna mükemmel oluyor hele salatan inanılmaz ben senin kadar güzel yapamıyorum en şirin yüz ifadesiyle buluşunca akan sular duruyor tabii (bu yazmı Davit'e okutmama yolları nedir?? ) En kötüsü de yemek bittikten sonra sofranın kaldırılıp makineye konması. Zulüm valla eskiden bulaşıklar elde yıkanırmış bunu düşünmek bile ağır geliyor. Düşünsenize eve on kişinin yemeğe geldiğini yemekten sonra as kendini kökden çözüm... Neyse şimdi bunları yazdım ama allahtan evliyim yoksa kesin evde kalırdım aslında pis pasaklı biri de değilimdir sadece önceliklerim farklıdır demek daha doğru... Problem de burda zaten kadınlar için güzel bir ev, güzel eşyalar, harika perdeler vs. şeyler önemlidir. Benim için ise bu tür şeyler sadece işlevsel olarak gerekli olduğu için var olan şeylerdir... Birde kadın kadın olmak var kii çok imrenipte asla olamadığım şey... topuklu ayakkabılar ince çoraplar, üzerine mini etekler, dekolteler vs...Topuklu ayakkabı ve ince çorabı bünyem kabul etmiyor birkere... O topukların üzerinde nasılda salına salına yürüyorlar, hayretler içinde kalıyorum. Hatta AVM'lerde bu şekilde alışverişe gelenleri görünce dehşete kapılıyorum. Yaa vallahi bende bir tuhaflık var galiba ayaklarım yeterince evrimleşememiş benim.  Zira ben topuklu ayakkabı giydiğim zaman bilin ki ya bir düğün ya özel bir gün falandır,gecenin ilerleyen saatlerinde ayakkabılarım elimde kül kedisi gibi dönüşüm garantidir... Dedim ya gerçekten bünye kabul etmiyor:)) Ya o ince çorap giydiğim an vücudumu tahta kuruları sarmış gibi oluyorum. Kaşın babam kaşın, yok yok ben kadın olmakdan vallahi vaz geçtim... Neyime yetmiyor düz babetler, pamuk çoraplar seksi olmak kimin umurunda  (yalan) şurda üç günlük ömrümü ızdırap içinde geçirmek var...
Kadın olmak yada olmamak... Erkek olmayı yeğlermiydim cevabım onca serzenişe şikayete rağmen yine de hayır, benim gibi zır pır sokaklarda kavga eden biri için erkek olmak ya dayak yemek ya da nezaretde gün geçirmek olurdu,,, kadınım bağırıyorum, çağırıyorum kimsenin gıkı çıkmıyor, kadın kafayı sıyırmış ilişmeyelim diyorlar, delidir ne yapsa yeridir:)))
Bu konu bitmez hatta ben buna 2, 3, 4 diye devam edeyim sevdim... Malzeme bol ama yarın ofise misafirlerimiz gelecek bi kendimize çeki düzen verelim, erken yatıp güzellik uykumuzu alalım:))
tez zamanda görüşmek üzere:)