Öz eleştiri :)





Çok olmuş... Yok bayağıca çok olmuş yazmayalı. Başlarken bu defa daha disiplinli olmalıyım, artık yaş olmuş kırk beş, bir oğlun var ve ona örnek olmalısın diyerek, kendimi motive etmeye çalışırken, yine dilek aynı dilek bırakıverdi ipin ucunu ta kiii berti anne senin bir blogun vardı nolduuu?? diyene kadar...

Hadi hal bende böyleyken, eyy siz takipçilerim hiç mi merak etmezsiniz, hiç mi ne oldu demezsiniz? bi itelim kakalım kendine getirelim demezsiniz? tamam suçlu aramıyoruz ama sizde de biraz ihmalkarlık var sanırım:)

Silkelenip kendime gelmeliyim. Elimde başlayıp bitirilmeyi bekleyen onca şeyin arasında, bunalıp hiçbir şey yokmuş gibi davranmaya sonnn... Bende dikkat eksikliği falan mı var yada konsantre problemi bir insan aynı anda bin şeyi düşünüp, sonra düşünmekten yorulup hiçbir şey olmamış gibi nasıl davranır?? düşüncelerime  bedenim cevap veremez duruma gelince vazgeçme, erteleme, böyle bir hastalık var mıdır?? varsa eğer ben bundan feci şekilde muzdarip durumdayım galiba...

Üstelik bu durum, iş, ev, arkadaş derken bütün hayatımı etkileyecek duruma geldiyse bu işe bir dur deme zamanı gelmiştir.... Ne yapmalı ?

 1.Ben programlı yaşamaktan nefret ederim, heyecanımı öldürüyor demekten vazgeçmeli. Disiplinsizlik tam da burada başlıyor işte. Haftalık program yapılacak, gerekirse en ince detayına kadar. Sonra da hiiiç bir şeye yetişemiyorum diye hayıflanıp boş boş konuşulmayacak...

2.Not defteri - kalem yada cep telefonu daha efektif kullanılarak not alınacak... Tanıyanlar bilir benim ne kadar unutkan olduğumu... Kardeşim madem unutuyorsun yazsana yokkk olmaz bunu kendime nasıl yedirebilirim şahane pırıl pırıl bir zekaya sahibim ne de olsa:)

3.Ertelemeden vazgeççççç... Hem iş hem özel hayatı en çok sekteye uğratan şey... Ben nasılsa bir şekilde hallederim güveni hem sonradan daha çok yorulmama hem daha fazla zaman kaybetmeme neden oluyor... Kesinlikle vaz geççççç...

4.Sadece yaptığın şeye odaklan, kapat beynini, beş duyunun bir kısmını:) duyma çalan telefonu, gelen mesaj bipini...illaaa yetişeceksin her tarafa...

Sanırım bunlar benim için en acil olan maddeler derhal toparlanmalı, kendine çeki düzen verilmeli... Belki de bu sadece benim sorunum değil artık hayat daha mı fazla hızlı akıyor. Bu hıza yetişebilmek için hepimiz kendimizi telef mi ediyoruz tabii bu da düşünülmesi gereken ayrı bir konu. Yine de bunların arkasına sığınmamalı. Bahane üretmeye başladım bile:( hayat artık daha hızlı akıyorsa ona göre çözüm üretmeliyiz... arkasından bakmak gerçekten hoş olmuyor...

İşte şu an tam da şu an, yazmaya başlarken, aklımda bin tane şey varken, hala hazırda yazıyorken, iş için beklediğim mailin henüz gelmediğini, berti'nin öğlen yemeğini yiyip yemediğini, akşama ne yemek yapmam gerektiğini, annemin doktordan gelip gelmediğini düşünüyorum:( derdime çare var mı doktorrrrrrr:)

Yılmak yok ben bu işi çözmeye baş koydum...olmalı... olacak...istiyorummmm...
En kısa zamanda görüşmek ümidiyle,

Hoşçakalın:)